www.smoczakrewlarp.fora.pl

[Finnegan]

@Cyelu - do tradycji, do Namiestnika, Białego Drzewa a przede wszystkim do tego, co było istotne w średniowieczu: tradycji lennej i jej powinności (Lossarnach, Lebbenin i spółka to nie od parady były Lenna Gondoru).
Odwoływanie się w orędziach: "Ludu Gondoru, królestwo jest w niebezpieczeństwie. Dekretem namiestnika..." jest spoko, ale gdybym czytał "Wielki narodzie Gondoru, w godzinie próby dla naszej ojczyzny naród Rohanu przybywa nam z bratnią pomocą..." to obśmiałbym się setnie. Nic na to nie poradzę że widzę wówczas powiewający w tle czerwony lub gwiaździsty sztandar i że korzystanie z nowożytnej terminologii "naród" w "medieval fantasy" mnie trochę bawi (absolutnie bez złośliwości - potrafię sobie wyobrazić taki ustrój również w fantasy, niemniej nadal bawi)

[Marco REqam]

Jak tam sprawdzanie i pisanie? Bo chętnie się dowiemy, kto został czyim niewolnikiem

[Ankalime]

[Cyel]

[Ankalime]

[Finnegan]

@Cyel - nic nie poradzę Gdy słyszę o "orędziach do Narodu" to jednak:

[kuleczka]

[Marco REqam]

Cóż, Finneganie:

[Cichy]

Jaka cisza ....

MG odesłali deklaracje czy co że wszyscy knują po kontach ?

[Eldarion]

A Ty swoją dostałeś? Ech, pewnie jak się pojawią, forum pobije rekord ilości użytkowników zalogowanych.

[Cichy]

JA? ja nawet nie mam własnego podforum do knucia i knowania co ja mogę ...

[Eldarion]

Nie ma sprawiedliwości w Malkadorze

[kuleczka]

- Panie! Już czas! Brat Alhaner na modły wzywa!

Yimow przecknął się z niespokojnego snu. Zaraza miał już swoje lata. „Chyba czas zostawić wojaczkę młodszym” pomyślał, ocierając twarz.

- Spokojnie Biorni, Alhanar? To trochę potrwa – nalej mi wina
- Służę panie.

Biorni był jego osobistym giermkiem, dopiero po święceniach. „Będzie z niego niezły Pacyfikator” zakolebało w zmęczonym umyśle.

- Czy Mistrz Krut przywdział już zbroję?
- Ba! czy przywdział, zdaje się ,że do snu jej nawet nie zdejmował, to wielki i wspaniały Pacyfikator! Oby zobaczył Gemmerę! - oczy młodzieńca wzniosły się ku niebu.

- Zaraza zatem! Szykuj moją zbroję, tylko na Newel uczyń coś z tymi paskami.

***

Było dokładnie siódme bicie gdy Komtur Yimow wyszedł ze swego namiotu. Okiem znawcy rozejrzał się po obozie. Wielki wierzchowce Smoczych Lanc stały przywiązane do liny rozciągniętej pomiędzy dwoma białymi dębami. Niektóre z nich, jakby przeczuwając co dziś się wydarzy młóciły wielkimi kopytami ziemię, jakby zbierały się do szarży. Ciury uganiały się pomiędzy nimi z wodą i obrokiem. Nieopodal pod pochyłym drzewem wisielczym, chudy jak szkielet Brat Alhanar odprawiał modły dla prawie tysiąca zgromadzonych. Błyszczały pancerze i bielały płaszcze Smoczych Lanc. Czerwona jak krew piechota stała już w polu. Równe, karne szeregi braci stały podzielone na setki. Gołym Okiem widać było, że tych setek nie było za dużo, a niestety orki umiały liczyć.

Zresztą ich też było widać. Luźna czerń, wlana pomiędzy dwa wzgórza. Nie trzymali szyku, nie musieli... Modły czcigodnego Brata Alhanera i zaśpiew Smoczych Lanc mieszał się z odległym hukiem bębnów i porykiwaniem orczej czerni. Co pewien czas od tej masy odrywała się niewielka grupka, czasem nawet pojedynczy ork, zwykle nagi jak w dniu narodzin. Biegli tacy wyjąc popędzani dodatkowo krzykami współtowarzyszy. W tym szaleństwie dobiegali do stojących linii Pacyfikatorów i zabijali się o włócznie i tarcze braci. Powiadali, że czynią tak bo ten kto zabije pierwszego wroga w bitwie ten trafiał do orczego nieba, zapewne pełnego krów i ludzkich branek... A może byli po prostu szaleni? Co jak co, Yimow nigdy nie widział bardziej nieustraszonych i pogardzających śmiercią wojowników, jak Ci z którymi miał się dziś zmierzyć. Żałował, że nie mieli ze sobą legionu, albo nawet setki Cór Nevel – ich strzały byłyby teraz na wagę złota.

Yimow otarł spocone ręce. Smocze Lance podnosiły się z kolan po błogosławieństwie. „Już czas” pomyślał. Podszedł do noszących brązowe jaki Niezwyciężonych – jego prywatnej gwardii. Jeszcze raz przeliczył obie strony. Po raz kolejny wynik mu się nie podobał.
Powolnym krokiem wyszedł przed szereg swojego wojska. Stanął tuż koło ciała szaleńca który musiał do raju, spojrzał na swoich gwardzistów i ryknął, tak żeby usłyszeli go również stojący obok Pacyfikatorzy.

- Bracia! Jesteśmy tu nie dlatego, że ci tam – wskazał na powiększającą się tłuszcze orków – są naszymi wrogami! Jesteśmy tu, bo tamci są wrogami naszych przyjaciół! Pacyfikatorzy Gemmery nigdy nie zostawiają swych sojuszników w potrzebie! GEMMERA! - Yimow wzniósł swój miecz bojowy.
ZAWSZE WIERNI!!! – zaryczało setki gardeł.

Komtur ubrał hełm i zajął miejsce w szeregu. Nurtowały go myśli, czy chłopak usłucha rozkazu i pojedzie do dostojnej Kerity z listem, który spisał tuż przed wyjściem z namiotu. Czy też może honor Pacyfikatora nie pozwoli mu opuścić braci. Przez wizury hełmu widział jak orczy wodzowie ustawią wojsko do bitwy robiąc miejsce dla nowych zastępów. „Chyba czas zostawić wojaczkę młodszym” pomyślał.

[Demon]

[Marco REqam]

I trzy tematy trollingu...